Wat is het oddballeffect?

Zeg Janouk, zullen wij eens wat foto's van ons tweeën maken als herinnering voor later? Nou, wat romantisch prof! Ja, da's lachen, kom. Nou, dat is wel goed toch? Kijken? Even wachten. Ik maak er een filmpje van. Ok, ja, skills. Ja oké. Kijk. Leuk he. Oh die is leuk! huh? Wat is dat dan? Dat ben ik met een alpaca. Ja, dat zie ik. Waarom? Nou, ik ga je effe een vraagje stellen. Kijk, als je nou weet dat al die andere foto's precies één seconde in beeld waren. Hoe lang was die foto met mij en Albert de alpaca dan in beeld? Nou, sowieso dubbel zo lang. Grappig he, dat zou je zeggen. En toch is die foto met die alpaca precies even lang in beeld. Één seconde. Nee, dat kan niet. Er zat echt een verschil in. Het is echt zo. Ik ga het je laten zien ook. Kijk nou loopt de tijd mee, kijk. Elke foto precies één seconde en de foto van de alpaca ook. Grappig. Dat is het oddballeffect hé. Als je op een vast ritme bepaalde dingen laat zien bijvoorbeeld, en ineens zit er iets onverwachts bij, dan gaat er heel veel hersencapaciteit naartoe. Ja, en dan lijkt het veel langer te duren. Mooi he. Die zag ik echt niet aankomen hoor. En dan blijkt het ook maar weer dat je hersenen echt totaal niet in staat zijn om tijd in te schatten. Ja, superfascinerend. Nou, dat was hem weer, tot de volgende Brainstorm. En hou je koppie erbij. Ha nee, die was wel goed gephotoshopt, prof. Nee, dat is Albert, mijn alpaca, mijn huisdier. Doe normaal. Janouk gelooft me niet. Maar jij begrijpt mij. Jij begrijpt me tenminste. Dat is Albert.