Hoe werkt je immuunsysteem?

Zo. Ja. Ben je er klaar voor? Nee, niet voor wat jij van plan bent, geloof ik. Nou, prof, kom op, je zegt zelf altijd: alles voor de wetenschap. Komt ie. Ja. Beetje vuist maken. Ah! Zo, prof, nou kijk eens even, dat was hem. Mooi buisje vol. Gaat ie? Je ziet een beetje pips. Ja, ik heb het niet zo op naalden, hoor. Ah ja, dat is een typisch gevalletje belonefobie. Oftewel angst voor naalden. Je zit er lekker in vandaag of niet? Dat bloed wat we net hebben afgenomen bij de prof, dat gaan we gebruiken voor een onderzoek naar het immuunsysteem. Want hoe werkt dat systeem eigenlijk? Nou, je zou kunnen zeggen dat je immuunsysteem een soort tweede brein is, of ja dat het een verlengde is van je brein. Want die twee systemen, die werken ontzettend nauw met elkaar samen om zo je overlevingskansen te vergroten. En wist je trouwens dat die twee systemen ook heel erg veel overeenkomsten hebben? Dat is best een grappig feitje. Bijvoorbeeld het immuunsysteem en het brein zijn de hele tijd bezig om nieuwe dingen bij te leren. Ja, want stel je nou voor je hebt een bepaald griepje te pakken, dan past je immuunsysteem zich daarop aan. Dus de eerstvolgende keer dat je datzelfde griepje hebt, dan word je minder ziek of zelfs helemaal niet ziek. Volgens mij is het tijd voor het tweede deel van dit onderzoek. We gaan namelijk ook testen of je immuunsysteem aanslaat op het moment dat je alleen al zieke mensen ziet. Let op prof. Kijk heel even mee naar deze beelden. Oh man, dit is echt goor zeg! Het is net of ik het zelf heb. Ik ga echt over m'n gier hier. Goed, dan gaan we het tweede buisje bloed vullen. Nou prof, daar gaan we. Komt ie. Yes! Nou prof. Kijk eens even. Dat was hem. Nou heb ik hier twee buisjes bloed. Die gaan we opsturen naar het lab om te analyseren. Kijk zo, kistje dicht. Postzegel erop. Ja, moeten we alleen wel even wachten op de resultaten. Zullen we dan tijdens het wachten ook even jouw immuunsysteem aan het werk zetten? Lijkt me een leuk proefje! Oké, prima. Zet je arm eens even neer. Jongens, ik heb een lekker hapje voor jullie. Oké, daar gaan we. Ja. Zorg je wel dat ze niet ontsnappen? Ja, zo. Ja, hartstikke leuk, die muggen op mijn arm. Maar wat is hier precies de bedoeling van? Nou, één of meerdere van die muggen gaan jou zo prikken. Dan injecteren ze wat stofjes in je arm en dan gaan ze je bloed drinken. Oh, dat klinkt echt als bloeddrinkende minizombies of minidracula's of zo. Oh ja, volgens mij prikt ie nu. Dit voel ik. Hebbes. Is ook overdreven. Je merkt er bijna niks van. Je hebt een roze bult en jeuk voor een week, maar verder niks. Maar dat is wel superirritant. Ja, maar wel een teken dat je immuunsysteem goed werkt. Ja oké, want die roze jeukende bultjes is ook een reactie van je immuunsysteem. He Janouk, de uitslagen zijn binnen uit het lab. Oke spannend. Moet je kijken. Kijk, dit is dus de samenstelling van mijn bloed voordat ik naar die foto's van die zieke mensen keek. Oké. Dit is erna. Aha, dan zie je dus heel goed dat die witte bloedcellen in een soort gevechtsstand komen te staan op het moment dat jij naar die zieke mensen kijkt. Alsof ze zich voorbereiden op de mogelijkheid dat ze ook die ziekte kunnen krijgen. Geweldig hè? Ja. Je immuunsysteem wordt dus al actief als je een zieke mensen kijkt. Dat is toch fantastisch, die samenwerking tussen je ogen, je brein en je immuunsysteem. En dat dus helemaal vanzelf. Wow. Echt waanzinnig. [piep]mug. Ah. Ja, daar ga je.