Waarom strooien we zout als het glad is?

Als het begint te sneeuwen, dan spring jij uit je stoel: sneeuwballengevecht! Maar iemand anders moet dan serieus aan de slag: in het jaarlijkse wintergevecht tegen gevaarlijke gladheid op de weg. Dat is: De Strooizoutstrooier. Bij nacht en ontij gaat de Strooizoutstrooier in zijn Strooimobile de baan op om zijn strooizout te strooien. In een gestaag tempo van 40 kilometer per uur strooit hij een microdosis van 20 gram per vierkante meter wegdek. Het strooizout verlaagt het vriespunt van water met zo’n 10 graden. Sneeuw en ijzel smelten, en het smeltwater vormt een pekellaag op het wegdek. Gladheid: bestreden. Strooizoutstrooier, bedankt. Nog liever komt de strooiheld preventief in actie. Daarvoor rekent hij op het landelijk commandocentrum Gladheidsbestrijding waar 24 uur per dag zo’n 3 duizend kilometer wegdek in de gaten gehouden wordt. En de lucht. Bij preventief strooien is er minder zout nodig. Zo houdt-de Strooizoutstrooier nog wat over, voor op zijn eitje. Nee hoor, want opgelet: strooizout is niet zo geschikt om te eten. En dat komt goed uit, want onze held eet zijn eieren zonder zout. En rauw! Wat een topper.